XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Ongi zekien Itziar-ek berandu etxeratu zela eta jazkiak aldatzeko betarik gabe abiatu zen sukaldera, ama bertan aurkituko zuelako uste osoan.
Benitok, berari jarraitu zion irribarrez eta beti bezala herrenka.
- Zure ama, ez da etxean - esan zion sukaldera iristean.
- Ez dela etxean? Non da ba?.
- Norbait etorri zaio bila eta orain dela gutxi irten du.
- Baina, norako asmoan irten duenik? - Niri behintzat, ez dit ezertxo esan.
- Eta afaria? - Gaurkoan, ez duzu lan haundirik izango afaria prestatzen.
Une honetan behintzak, zu eta ni bakarrik gara etxean.
Halako ikara bat sentitu zuen unean Itziar-ek, Benitoren azken hitzak entzutean.
Ez zekien zertan hasi ere, sukaldeko atearen kontra irribarrez zen gizonezko haren aurrean.
- Baina, zure ama, ez al da etxean? - Ez nire ama, ez aita....
Ez da zure ama ere.
Biok bakarrik garela esan dizut - azken hitzak esatean, bazirudin irribarraren ordez nolabaiteko nahia nabaritzen zitzaiola nagusiaren semeari aurpegian.
Pozik alde egingo zuen une hartan Itziar-ek sukaldetik, bertako ate zuloa ia zeharo betetzen zuela Benito izan ez bazen bertan, baina lortu ezinezko nahia alde batera utzirik, ekin zion lanari, aurreko amantal bat gerrian loturik.
- Eskatu bazidazun, lagunduko nizun mantal hori gerrian lotzen - esanaz hurreratu zitzaion Benito.
- Oraindik ez dut inoren beharrik horrelako gauzak egiteko.
- Hortarako ez, baina zure gorputzari neurriak hartzeko bai, itxura denez behintzat.
Zertarako duzu bestela beti zure ondoan Kotxeroko Inazio? - Zuri zer axola dizu?.